Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Κοινωνικός Φιλελευθερισμός

Αφιερωμένο στον Jim Myko.

Εδώ και καιρό την είχα την απορία...
Τι διάολο είν' τούτος ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός που ευαγγελίζεται ο Αντώνης Σαμαράς;
Πως και δεν έχω ξανακούσει την έννοια αυτή;
Κοινωνικός και Φιλελευθερισμός;

Σαν να λέμε "Συντηρητική Αριστερά", "Ατομικιστικός Κομμουνισμός", "Επαναστατική Σοσιαλδημοκρατία", "Προοδευτική Ακροδεξια", "Ανθρωποκεντικός Ναζισμός", "Πραγματιστική Αναρχία" κλπ.

Με λίγα λόγια... είναι λίγο αντικρουόμενα ρε αδελφέ.
Πρώτη φορά την έννοια την άκουσα από τον Χρήστο Α.
Δεν το ήξερα καλά το παιδί, αν και ανοιχτόμυαλος νεοδημοκράτης, είπα να μην πάω κόντρα.
Ώσπου ήρθε ο αγαπημένος Darkly Noon και μου έστειλε αυτό το πολύ ενδιαφέρον δημοσίευμα της Καθημερινής "Κοινωνικός φιλελευθερισμός για αρχαρίους" του Πάσχου Μανδραβέλη.

Αναδημοσιεύω λοιπόν και περιμένω σχόλια!




Κοινωνικός φιλελευθερισμός για αρχαρίους
 
Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini. gr
Eίναι γνωστό ότι στην Ελλάδα η ελευθερία θεωρείται κακό πράγμα. Οχι στη θεωρία, αλλά στην πράξη. Θεωρητικώς όλοι οι Ελληνες είναι φίλοι της ελευθερίας, με τον ίδιο τρόπο που όλοι οι Ελληνες είναι κατά της φοροδιαφυγής. Ολοι θέλουμε να καταπολεμηθεί, αλλά «όχι, βρε αδελφέ, και να ζητήσουμε απόδειξη από το μαγαζί που μας εξυπηρετεί».
Κατά τον ίδιο τρόπο είμαστε όλοι υπέρ της ελευθερίας, «αρκεί να μην ξεπερνά κάποια όρια». Ποια είναι αυτά; Ουδείς τα ορίζει εκ των προτέρων, αλλά όλοι τα ξέρουμε: «Είπαμε, οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να μιλούν, αλλά δεν πρέπει να προσβάλλουν τις ευαισθησίες των άλλων». Να σημειώσουμε, ότι αυτές οι ευαισθησίες υπάρχουν σε κάθε ομάδα πληθυσμού: από τους δεξιούς μέχρι τους Ολυμπιακούς και από τους πατριδολάτρες μέχρι τους θρησκευόμενους.
Στην Ελλάδα εσχάτως οι περισσότεροι είναι φιλελεύθεροι. Ειδικά στη Νέα Δημοκρατία, όλοι πλέον ασπάζονται τον φιλελευθερισμό. Προς Θεού! Δεν είναι «νεοφιλελεύθεροι» (αυτό δα μάς έλειπε: δεν μάς φτάνουν οι παλιοί φιλελεύθεροι -προδότες του Εθνους, της Φυλής και της Ορθοδοξίας που θέλουν να μην πηγαίνουν φυλακή για όσα ανίερα λένε- θα έχουμε και καινούργιους;) αλλά γίνονται «κοινωνικά φιλελεύθεροι». Κανείς δεν ξέρει τι είναι αυτό, αλλά μάλλον πρόκειται για το ανώτατο στάδιο του «ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού», ο οποίος επίσης κανείς δεν ήξερε τι ήταν.
Αν μάλιστα κρίνουμε από τις τοποθετήσεις των στελεχών της Ν.Δ. στο συνέδριο, ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός» είναι ο «ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός» με ανθρώπινο πρόσωπο. Δεν έχει σχέση με τον «σπλαχνικό συντηρητισμό» του Τζορτζ Μπους, αλλά με το ανθρώπινο πρόσωπο που δεν επιδείχθηκε στα στελέχη και τους οπαδούς της παράταξης. Δεν είναι αστείο: αλλά περισσότερα ελέχθησαν το περασμένο Σαββατοκύριακο για τους «πληγωμένους οπαδούς» παρά για τη συνολική αποτυχία της προηγούμενης κυβέρνησης στην οικονομία. Μεγαλύτερη κριτική ασκήθηκε για τους «ανάλγητους των ΔΕΚΟ», αυτούς που δεν δέχονταν ούτε για ένα καφέ στα γραφεία τους τα περιφερόμενα στο κέντρο των Αθηνών κομματικά στελέχη, παρά για το ποιες Δημόσιες Επιχειρήσεις είναι Κοινής Ωφελείας και συνεπώς θα πρέπει να παραμείνουν δημόσιες.
Εντάξει! Σε κομματικό ακροατήριο απευθύνονταν οι ομιλητές, την εκλογή αποζητούν όλοι, αλλά πάλι... Χωράει λαϊκισμός, έστω προς τη βάση, στο ανώτατο όργανο ενός κόμματος; Το συνέδριο κάθε πολιτικού σχηματισμού είναι χώρος ζύμωσης, αντιπαράθεσης ιδεών, συγκρούσεων με κατεστημένες αντιλήψεις και ιδεοληψίες. Σ’ αυτό διατυπώνονται σχέδια για το κόμμα, χαράσσονται πολιτικές για τη χώρα, συντίθενται απόψεις, συγκρούονται υποψήφιοι, γίνεται σε βάθος κουβέντα. Το μόνο συνέδριο παγκοσμίως, στο οποίο κορυφαία στελέχη δεν ένιωσαν καν την ανάγκη να ακούσουν τη βάση, ήταν αυτό που έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ο κ. Καραμανλής δεν εμφανίστηκε τη δεύτερη ημέρα, ο κ. Σαμαράς δεν πήγε το απόγευμα της Κυριακής, και ο κ. Σουφλιάς δεν πάτησε καθόλου.
Αυτό δεν είναι ένα δείγμα της σημασίας που δίνει στο κόμμα η ηγεσία του; Από την άλλη, η βάση πληγώνεται μόνο όταν οι κορυφαίοι δεν τους δέχονται στα κρατικά γραφεία, και δεν πληγώνεται όταν δεν τους καταδέχονται στο κορυφαίο όργανο έκφρασης του κόμματος;

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΜΑΓΙΚΟ ΑΥΛΟ


Εκδήλωση στο Σύλλογο Φοιτητών Πολιτικών Επιστημών

"ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΜΑΓΙΚΟ ΑΥΛΟ"

Δευτέρα 9/11 στις 18:οο στο χώρο του συλλόγου τους.

Όποιος ενδιαφέρεται λέει! 

Βία από και προς τους νέους



Μια εκδήλωση από την ΜΚΟ "Μαζί για την οικογένεια και το παιδί".

Την Τετάρτη 18/11/09 ώρα 18:00
Στο Ξενοδοχείο Les Lazaristes.



Αν και δεν πολυσυμπαθώ τις ΜΚΟ, νομίζω πως θα είναι αξιόλογη συζήτηση.

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

"Δολοφόνοι" με ταξική προβιά


 Εγώ με την σειρά μου θα τους αποκαλέσω "Αντιπροσωπευτικά γεννήματα της εποχής του μηδενισμού και της αποσύνθεσης".
Δυστυχώς αντίθετα με τους ΚΝίτες δεν τους θεωρώ πράκτορες, αλλά άτομα που χάσανε την μπάλα.  Παιδιά μιας εποχής χωρίς προοπτική και όραμα, παιδιά που καμμία κοινωνία δεν τους αγκάλιασε και καμμία αριστερά δεν τους έδωσε(μιας και δεν μπορεί) διέξοδο και απαντήσεις στα όσα τους έπνιγαν.  Δυστυχώς ο κάθε σύγχρονος εγκληματίας, είτε νομίζει πως έχει πολιτική βάση είτε όχι, είναι παιδί των ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ της εποχής...ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ.
Δικό μας μάνα... δικό σου, του πατέρα, δικό μου και όλων ζούνε στο σήμερα και δεν προσπαθούνε να αλλάξουνε τα πράγματα.  
Εμείς, τα αμερικανάκια, που περιμένουμε έναν υπερήρωα να μας σώσει και ένα θεό από τις αμαρτίες μας να μας λυτρώσει.
Ότι και να πούμε όμως για να κατανοήσουμε το φαινόμενο της σύγχρονης τρομοκρατίας, τα άτομα αυτά είναι κοινοί εγκληματίες του ποινικού δικαίου.


"6. Η τρομοκρατία είναι ένα από τα παραπροϊόντα της εξουσιαστικά χειραγωγούμενης νηπιακής σκέψης και πράξης ορισμένων επαγγελματιών «σωτήρων», οι οποίοι δρουν είτε υπό την επίδραση μιας ψευτοεπαναστατικής αυταπάτης είτε υπό το βάρος της απελπισίας μιας παραπαίουσας εξουσίας, με κοινό τους χαρακτηριστικό την καθυπόταξη των μέσων στο σκοπό, ο οποίος είναι, πάντοτε και αυταπόδεικτα, «άγιος»."

Για την πλήρη ανάλυση(μην κλέβω και την δόξα  ) στο άρθρο Εξουσιοφρενείς







Αναδημοσίευση από Της Φωτιάς Οι Μάγοι που αναδημοσίευσε από Art Of Pessimism

 

...εγώ θα αποκαλέσω κακομαθημένους εγωίσταρους, που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τον νεοελληνικό σταρχιδισμό. Και μάλιστα, όπως αναφέρει ο Κλ. Γρίβας, οι τεχνικοί της εξουσίας τούς διαχειρίζονται για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και η κοινωνία καταβάλλει το κόστος της συντήρησής τους. Περί αυτών λοιπόν, παραθέτω την παρακάτω άποψη και συμφωνώ απόλυτα:



Γράμμα σε έναν κακομαθημένο δολοφόνο


Αναδημοσίευση από το Art of Pessimism

Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης

Τώρα που γκρεμίσατε το σύστημα μπορείτε να είσαστε ήσυχοι. Δεν θα παράγει άλλους δειλούς όπως εσείς. Δεν ξέρω πού πάτε; Πού θέλετε να πάτε. Ξέρω όμως από πού έρχεστε. Ξέρω τι έθρεψε τη βία σας. Δεν είναι κανένα σύστημα. Δεν είναι οι μπάτσοι. Δεν είναι οι ρουφιάνοι. Είναι ο εαυτός σας. Βολεμένος στην άνεση της χαζοεπαναστατικής ρητορείας, που ζητά απλώς μια περιπέτεια για να δικαιώνεται. Αρνούμαι να σας κρίνω με όρους ιδεολογίας. Και σίγουρα επανάστασης. Μόνο με ψυχολογικούς. Και μπορώ να κατανοήσω μόνο, εκείνο το σκοτεινό έρεβος που υπάρχει μέσα σας. Γιατί δεν γίνατε αυτό που ήθελε η μαμά, και πρέπει να πληρώσει η κοινωνία.

Τι σχέση έχετε με ιδεολογία; Μόνο μία. Είναι η κουβέρτα, ο μπερντές για να κρύβετε πόσο κακομαθημένοι είσαστε. Κομπλεξικοί, εκδικητικοί, δειλοί ξεκομμένοι από ό,τι παράγει η κοινωνία και ό,τι έχει ανάγκη για να αλλάξει. Αμφιβάλω αν έχετε κάνει ένα μεροκάματο στη ζωή σας. Αν πονέσατε ποτέ με τον πόνο της ανάγκης, και όχι του εγωισμού σας. Αν πεινάσατε. Αν καταλάβατε πως η ζωή γύρω, δεν είναι το reality της βεντέτας με τους μπάτσους. Αμφιβάλω αν σηκωθήκατε ποτέ 7 η ώρα το πρωί για να πάτε στη δουλειά σας.

Αμφιβάλω αν ξέρετε τι θέλετε. Αν είχατε στόχο, όραμα, αγάπη για κάτι. Δεν μισείτε τους μπάτσους. Δεν μισείτε τον 20χρονο που πυροβολήσατε. Μισείτε τους πάντες γιατί όχι μόνο δεν σας μοιάζουν, αλλά είναι εκεί για να σας θυμίζουν πως αποτύχατε σε όλα. Πως είσαστε κοινοί ληστές, ποινικοί, εραστές της επανάστασης του αντιβιοτικού. Τρεις ημερησίως μετά το φαγητό. Όταν η γκόμενά σας έχει βγει με τις φίλες σας και εσείς πλήξετε. Επαναστάτες του play station. Μισείτε τον ίδιο σας τον εαυτό. Μισείτε και αγαπάτε με σφαίρες. Είσαστε τραγικοί…


Ο Κώστας Βαξεβάνης είναι δημοσιογράφος, από αυτούς που αποτελούν φωτεινή εξαίρεση στον κανόνα "Αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι". Εκτός από το "Κουτί της Πανδώρας", αρκούν μερικά λεπτά ζωντανής συνομιλίας του και μερικές στιγμές -όσο διαρκεί ένα γύρισμα- για να το επιβεβαιώσει κανείς.

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ
Μιχαλης Κατσαρος,1953



Αντισταθείτε
σ'αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει "καλά είμαι εδώ"
Αντισταθείτε σ'αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: "Δόξα σοι ο Θεός"

Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία "εισαγωγαί-εξαγωγαί"
στην κρατική εκπαίδευση
στον φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε
σ'αυτόν που χαιρετάει απ'την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ'όλα τ'ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ'αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ

Αντισταθείτε πάλι σ'όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
σ'όλους που γράφουν λόγους για την εποχή δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ'αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ'όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα,σε μένα ακόμα που σας ιστορώ να αντισταθείτε.

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία.

 
Σύντομο βιογραφικό:
O Μιχάλης Κατσαρός (1919-1998) γεννήθηκε στην Κυπαρισσία.
Σε νεαρή ηλικία πήρε μέρος σε αριστερές πολιτικές οργανώσεις και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση.
Το 1945 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και έζησε για πολλά χρόνια σε δύσκολες συνθήκες, ασκώντας διάφορα βιοποριστικά επαγγέλματα, όπως ταμίας σε εμπορικό κατάστημα, δημοσιογράφος στον παράνομο Τύπο και υπάλληλος στη ραδιοφωνία.
Συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Θεμέλιο" (1947), "Ποιητική Τέχνη", "Τα Νέα Ελληνικά", "Αθηναϊκά Γράμματα" και "Στόχος" (1950) και το 1975 εξέδωσε το περιοδικό "Σύστημα", όπου δημοσίευε κυρίως δικά του κείμενα.
Η πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία σημειώθηκε το 1946, με τη δημοσίευση του ποιήματος "Το Μπαρμπερίνικο καράβι" στο περιοδικό "Ελεύθερα Γράμματα". Tον ίδιο χρόνο δημοσίευσε σε ελεύθερο στίχο το ποίημα "Βγενιώ" στο ίδιο περιοδικό. Το 1949 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Μεσολόγγι". Παντρεύτηκε τη ζωγράφο Κούλα Μαραγκοπούλου. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Μεσολόγγι", 1949, "Κατά Σαδδουκαίων", 1953, "Οροπέδιο", 1956, "Σύγγραμμα", 1975, "Πρόβα και ωδές", 1975, "Ενδύματα", 1977, "Αλφαβητάριο - ποιήματα Α-Ω", 1978, "Ονόματα", 1980, "3Μ+3Μ=6Μ", 1981, "4 μαζινό", 1982, "Μείον ωά", 1985, "Ο πατέρας του ποιητή", 1987, "Κορέκτ, φόβος του ποιητή", 1996, "Εννέα το επτά", 1997, τα δοκίμια "Πας-Λακίς Michelet", 1973, "Σύγχρονες μπροσούρες", 1977-78, "Αυτοκρατορική πραγματικότητα", 1995, "Το κράτος εργοδότης", 1996, και το μυθιστόρημα "Οι συλλέκται της Μονόχρα", 1980. Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και μελοποιήθηκαν από τους Μ. Θεοδωράκη, Γ. Μαρκόπουλο και Α. Κουνάδη. Το "Κατά Σαδδουκαίων" παρουσιάστηκε μελοποιημένο από γερμανό συνθέτη στο "Κουήν Ελίζαμπεθ Χωλ", στο Σάουθ Μπανκ του Λονδίνου (ο αγγλικός τύπος τον παρέβαλε με τους ποιητές Μπρεχτ, Χο Τσι Μινχ και Παντίλα).
Πέθανε στην Αθήνα.

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

7 μήνες μετά την κατάληψη της πρυτανείας... το καθεστώς τρόμου και σιωπής είναι εδώ!

Αύριο Σάββατο 7/11 στο Πολυτεχνείο στις 18.30 θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση για το ζήτημα των εργολαβιών στον τομέα του καθαρισμού και της φύλαξης. 

Διοργάνωση: Πρωτοβουλία ενάντια στις εργολαβίες στο ΑΠΘ και παντού. 

Όσοι ενδιαφέρεστε, ελάτε - αξίζει. 

Κεντρική  ομιλήτρια είχε αρχικά οριστεί η Πρόεδρος της ΠΕΚΟΠ, Βλασία Παπαθανάση, ωστόσο υπάρχει περίπτωση να μην μπορεί να παρευρεθεί και να στείλει κάποιο άλλο μέλος από το σωματείο τους.

Θα παρευρεθεί και μέλος πρωτοβάθμιου σωματείου από τον Βόλο. Σας επισυνάπτω την αφίσα για περισσότερες πληροφορίες (αίθουσα κλπ).



Τάδε έφη Σαμαράς...


"Δεν χρειάζεται να απολογούνται σε κανέναν οι νεοδημοκράτες, είμαστε πολύ πιο κοσμοπολίτες απ' όσους ορκίζονται στην ‘παγκοσμιοποίηση’ και ας μην έχουν ιδέα τι συμβαίνει στον κόσμο" 
 Αντώνης Σαμαράς

Άντε να μας ζήσουν τα κοπέλια...οι "Αντάρτες της Νέα Δημοκρατίας".

Αυτό είναι κόμμα...λίγο απ' όλα όποτε βολεύει....νεοφιλελεύθερο, μετά πατριωτικό, μετά δεξιό κλπ

Ρε παιδιά μιας και η Ελλάδα είναι ντεμοντέ, πότε θα γίνω πολίτης της "Ευρωπαϊκής Επαρχίας της Ελλάδος"?


Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΕΒΙΩΣΕ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΑΓΚΟΜΑΧΑΕΙ ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΤΗΣ, Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ...

Το θέμα είναι τι θα φέρουμε μετά...


Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Οι οικονομικοί αντάρτες της Λατινικής Αμερικής

Ημερομηνία δημοσίευσης: 01/11/2009
 
Του Μαρκ Γουάισμπροτ, The Guardian


Ένα από τα στερεότυπα που αναπαράγει καθημερινά ο διεθνής οικονομικός Τύπος είναι ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες θα πρέπει να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να δημιουργήσουν ένα φιλικό περιβάλλον για τις ξένες επιχειρήσεις και να ακολουθούν πιστά τις συστάσεις για μια ορθόδοξη (νεοφιλελεύθερη) πολιτική στον μακροοικονομικό τομέα.
Μαντέψτε όμως ποια χώρα αναμένεται φέτος να έχει την ταχύτερη οικονομική ανάπτυξη στην αμερικανική ήπειρο: η Βολιβία. Ο πρώτος ιθαγενής πρόεδρος της χώρας, ο Έβο Μοράλες, εξελέγη το 2005 και ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Ιανουάριο του 2006. Η Βολιβία, η φτωχότερη χώρα της Νότιας Αμερικής, ακολουθούσε τις συστάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για 20 συνεχή χρόνια και διέθετε χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα από εκείνο που είχε πριν 27 χρόνια.
Ο Μοράλες έστειλε το ΔΝΤ σπίτι του τρεις μόλις μήνες αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά του. Στη συνέχεια, επανεθνικοποίησε τη βιομηχανία των υδρογονανθράκων (κυρίως το φυσικό αέριο). Φυσικά αυτό δεν άρεσε και πολύ στη διεθνή επιχειρηματική κοινότητα. Όπως δεν άρεσε και η απόφαση της Βολιβίας να αποσυρθεί, τον Μάιο του 2007, από την επιτροπή διαιτησίας της Παγκόσμιας Τράπεζας που συνήθιζε να επιλύει όλες τις διαμάχες προς όφελος των επιχειρήσεων και σε βάρος των κυβερνήσεων.
Όμως η επανεθνικοποίηση των υδρογονανθράκων αύξησε σημαντικά τα κρατικά έσοδα (το ΑΕΠ της Βολιβίας είναι μόλις 16,6 δισεκατομμύρια δολάρια για έναν πληθυσμό 10 εκατομμυρίων). Τα έσοδα αυτά αποδείχτηκαν εξαιρετικά χρήσιμα σε μια κυβέρνηση που θέλει να προωθήσει την ανάπτυξη ή τουλάχιστον να την συντηρήσει σε καιρούς παγκόσμιας ύφεσης.
Οι δημόσιες επενδύσεις αυξήθηκαν από 6,3% του ΑΕΠ το 2005 σε 10,5% το 2009. Η οικονομική ανάπτυξη της Βολιβίας σε συνθήκες ύφεσης γίνεται ακόμη πιο αξιοσημείωτη από το γεγονός ότι ή χώρα επλήγη από τη μείωση των τιμών στα κυριότερα εξαγωγικά της προϊόντα -το φυσικό αέριο και τα μεταλλεύματα- καθώς και την απώλεια εμπορικών προνομίων, στην αγορά των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση Μπους έκοψε αυτά τα προνόμια υποτίθεται για να τιμωρήσει τη Βολιβία για την ανεπαρκή συνεργασία της στον "πόλεμο κατά των ναρκωτικών".
Στην πραγματικότητα, η Βολιβία είχε αποπέμψει τον Αμερικανό πρεσβευτή εξαιτίας αποδείξεων ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ υποστήριζε την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μοράλες. Τα εμπορικά αντίποινα ακολούθησαν. Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση Ομπάμα δεν άλλαξε μέχρι τώρα την αμερικανική πολιτική απέναντι στη Βολιβία. Αλλά και η Βολιβία απέδειξε ότι μπορεί να τα πάει μια χαρά χωρίς την συνεργασία της Ουάσιγκτον.
Ο αριστερός πρόεδρος του Εκουαδόρ, ο Ραφαέλ Κορέα, είναι ένας αριστερός οικονομολόγος που, πολύ πριν την εκλογή του τον Δεκέμβριο του 2006, είχε κατανοήσει τα όρια του νεοφιλελεύθερου δόγματος. Ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2007 και συγκρότησε ένα διεθνές δικαστήριο για να εξετάσει τη νομιμότητα του χρέους της χώρας του. Τον Νοέμβριο του 2008, η επιτροπή αποφάνθηκε ότι ένα μέρος του χρέους δεν είχε συναφθεί με νόμιμο τρόπο και τον Δεκέμβριο ο Κορέα ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του διαγράφει 3,2 δισεκατομμύρια δολάρια από το εξωτερικό χρέος της. Μπορεί να δαιμονοποιήθηκε από τον διεθνή οικονομικό Τύπο, αλλά το μέτρο τελικά απέδωσε.
Η κυβέρνηση Κορέα προκάλεσε επίσης την οργή των ξένων επενδυτών με την επαναδιαπραγμάτευση των συμφωνιών που είχαν υπογραφεί με μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες. Και άντεξε στην πίεση της Chevron και των ισχυρών συμμάχων της στην Ουάσιγκτον προκειμένου να άρει μια αγωγή ύψους 27 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την μόλυνση των ακτών του Εκουαδόρ.
Πώς τα πήγε το Εκουαδόρ; Η ανάπτυξη κυμάνθηκε στο 4,5% τα πρώτα δύο χρόνια, οι κρατικές επενδύσεις στην υγεία διπλασιάστηκαν και οι κρατικές επενδύσεις εν γένει αυξήθηκαν ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 5,4% στο 8,3% την τελευταία διετία. Αυτό συνοδεύτηκε από τον διπλασιασμό των παροχών προς τα φτωχά νοικοκυριά και μια αύξηση ύψους 474 εκατομμυρίων δολαρίων για στεγαστικά προγράμματα.
Το Εκουαδόρ επλήγη σοβαρά από την μείωση κατά 77% στις εξαγωγές πετρελαίου από τον Ιούνιο του 2008 ώς τον Φεβρουάριο του 2009. Παρ' όλα αυτά αντεπεξήλθε στη θύελλα αρκετά καλά. Πολλές άλλες ανορθόδοξες πολιτικές, πέραν της διαγραφής του χρέους, βοήθησαν το Εκουαδόρ να αναζωογονήσει την οικονομία του χωρίς να εξαντλήσει τα συναλλαγματικά αποθέματά του. Το Εκουαδόρ έχει προσδέσει το νόμισμα του στο αμερικανικό δολάριο χάνοντας έτσι τη δυνατότητα για οποιοδήποτε μονεταριστικό μέτρο που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την ύφεση.
Αντιθέτως, το Εκουαδόρ κατόρθωσε να συνάψει συμφωνίες με την Κίνα για την προκαταβολή ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων για την εξαγωγή πετρελαίου και τη χορήγηση ενός ακόμη δισεκατομμυρίου δολαρίων ως δάνειο. Η κυβέρνηση άρχισε επίσης να πιέζει τις τράπεζες της χώρας να επαναπατρίσουν ένα μέρος των αποθεμάτων τους που διατηρούσαν μέχρι τότε στο εξωτερικό. Η κίνηση αυτή αναμένεται να επιστρέψει στο Εκουαδόρ 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ και η Κεντρική Τράπεζα της χώρας άρχισε τον επαναπατρισμό 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων με σκοπό να χρηματοδοτήσει ένα σημαντικό πακέτο μέτρων για την αναζωογόνηση της οικονομίας. Η ανάπτυξη αναμένεται να κυμανθεί φέτος στο 1%, μια διόλου άσχημη επίδοση αν αναλογιστεί κανείς την κατάσταση στο υπόλοιπο ημισφαίριο - για παράδειγμα, το Μεξικό αναμένεται να γνωρίσει μια μείωση του ΑΕΠ κατά 7,5% μέσα στο 2009.
Σύμφωνα με τη συνήθη δημοσιογραφική κάλυψη για τις εξελίξεις στη Βολιβία και το Εκουαδόρ, οι δύο χώρες αποτελούν θύματα λαϊκιστικών, σοσιαλιστικών και "αντιαμερικανικών" κυβερνήσεων -πλήρως ευθυγραμμισμένων φυσικά με την Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβες και την Κούβα- και βαδίζουν στην καταστροφή.
Η αλήθεια είναι ότι και οι δύο χώρες έχουν ακόμη να αντιμετωπίσουν πολλές προκλήσεις. Και η πιο σημαντική από αυτές θα αφορά την εφαρμογή οικονομικών στρατηγικών που μπορούν να διαφοροποιήσουν και να αναπτύξουν τις οικονομίες τους μακροπρόθεσμα. Όμως έχουν κάνει μια καλή αρχή μέχρι τώρα αποδίδοντας στα στερεότυπα του οικονομικού κατεστημένου -στην Ουάσιγκτον και την Ευρώπη- τον σεβασμό που τους αξίζει.

Πηγή : Αυγή