Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Φτωχύνετε! / Επιτέλους... φτωχοί!

2 κείμενα, που αν και διαφωνώ σε διάφορα στοιχεία, μπορώ να πω πως με εμπνέουν κάπως....

Φτωχύνετε 

Του Γιώργου Βέλτσου


ΓΙΑΤΙ Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου αντιστρέφοντας το πρόσταγμα του Φρανσουά Γκιζό «πλουτίστε» να μην αναφωνήσει σε στιγμές αντι-φιλελεύθερης (δεν λέω «σοσιαλιστικής») έξαρσης: «Φτωχύνετε!» Γιατί δηλαδή σε μια υπο-αναπτυξιακή λογική να μη δώσει, εξ αφορμής της χειμαζομένης ελληνικής οικονομίας, το κλειδί για τη διεθνή ύφεση;

● Φτωχύνετε, διότι ο πλουτισμός διαβάλλει το κοινωνικό συμβόλαιο.

● Επιβραδύνετε την αναπτυξιακή φρενίτιδα διότι το μέλλον του καπιταλισμού στρέφεται εναντίον ολόκληρου πλανήτη.

● Περιορίστε τη λεγόμενη αυτορρύθμιση των αγορών.

● Κόψτε την αθέατη χείρα του Άνταμ Σμιθ, που μεταμορφώθηκε προ πολλού σε ορατό χέρι των τραπεζικών.

● Αποκαλύψτε τη φενάκη των καινοτομιών για μια δήθεν πιο αποτελεσματική οικονομία.

● Αποκαλύψτε τα ιστορικά όρια του καπιταλισμού: δεν κινδυνεύει από τις εσωτερικές αντιφάσεις του αλλά από τη δυναμική του, στην οποία μετέχετε και εσείς.

● Μην καταναλώνετε φαντάσματα.

Δημοσιευμένο στα Νέα στις 5/01/10

Επιτέλους... φτωχοί!

Του ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΟΥΛΗ


...Να ξαναγίνουμε φτωχοί.
Οπως ήμασταν πάντα. Οπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες.
Οπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθήσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους...
Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.
Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.
Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής.
Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού.
Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Εθνους. Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας.

Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας.(εδώ διαφωνώ)
 

Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες.
Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας.

Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βοϊδόπουτσες, βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας.(και εδώ διαφωνώ κάθετα)

Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών.

Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.(και εδώ διαφωνώ κάθετα)

Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά.(και εδώ διαφωνώ κάθετα)

Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια. ΠΟΤΕ κανένας Ελληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων.
 ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; ΠΟΙΟΣ θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις...

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τους τριτοκοσμικούς.

Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει, τώρα μάλιστα που ξεκινά και το Τριώδιο.

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.(εθνικίζει λίγο....)

Δημοσιευμένο στην Ελευθεροτυπία στις 07/02/2009

ΤΟ ΤΟΝΙΖΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΕΞΗΓΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ(ΕΙΔΙΚΑ ΜΕ ΤΟ 2ο ΚΕΙΜΕΝΟ!!), ΑΠΛΑ ΛΕΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ 2 ΩΡΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ!!!!


5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έχεις ξεφύγει. Άκου ζήτω η ελλάς. Kiss my ass πορωμένα εθνικιστικά τέρατα.

Αφού δε σε εκφράζουν τι τα ανέβασες? Μίλα για από-ανάπτυξη να τελειώνουμε.

Παναγιωτάκης είπε...

Κατ'αρχήν βάλε ένα ονοματάκι!

2ον...ρε φίλε δεν βλέπεις που το λέω???????

Δεν συμφωνώ, αλλά έχει 2-3 σημεία που μου αρέσουν!

3ον Εθνίκι είσαι και φαίνεσαι...κολημένε!

4ον Θα ήθελα να γράψω για την αποανάπτυξη, αλλά δεν έχω τελειώσει τον Λατούς!

5ον απ' όλα όσα λέει εσύ το Ζήτω η Ελλάς πρέσεξες???? Λες και διάβαζες μόνο και μόνο για να βρεις κάτι και να μου την πεις!

6ον...από όλα όσα γράφω σου φαίνομαι για εθνίκι??????

Ανώνυμος είπε...

ρε, ξεκόλλα. Δεν μιλούσα για 'σένα. Για τους συντάκτες των κειμένων το είπα και για όσους τους εκφράζουν τέτοιες ιδέες. Δε μπορώ να δεχτώ σ' αυτό το μπλογκ ένα κείμενο που τελειώνει με τέτοια φράση...

Σβήστα καλύτερα είναι παρεξηγήσιμα.

Παναγιωτάκης είπε...

Κάτσε να τα επεξεργαστώ λίγο...

Γεφυριστές είπε...

Ο μεν Βέλτσος μάλλον απευθύνεται σε εκείνους που έχουν τον πλούτο και εκτιμώ πως σαρκάζει κιόλας ο δε Ξανθούλης μάλλον ξέφυγε θεωρώντας ότι όλοι έχουν ψωμί κι ελιά. Και ΄μεις οι άτυχοι αστοί τι θα φάμε; τα πεζοδρόμια; -ό,τι έτρωγαν και οι πατεράδες και παπούδες μας στην κατοχή και γυρνάγανε με το κοιλιά-αερόστατο.

Όπως και να ΄χει τα κείμενα καλά είναι γιατί δίνουν αφορμή να "ψιλοτσαντιστούμε" κιόλας.
Για να "ελαφρύνουμε" τη φάση να σου αφήσουμε ένα πρόσφατο σχόλιο από το δικό μας Blog που μας χάρισε μια φίλη; Παίρνουμε το θάρρος λοιπόν και στο παραθέτουμε όπως μας το έγραψε:

Ένα απόσπασμα στιχομυθίας Αυλωνίτη
με Δαμασιώτη, για να ευθυμήσουμε λιγάκι από το "χαρούμενο ξεκίνημα".
(Ο Αυλωνίτης είναιένας αρχοντάνθρωπος, επιχειρηματίας ρυζιού ...)
- Έλα να σε πάω με τ΄αυτοκίνητό μου./ Β.Αυλωνίτης
- Η αλήθεια είναι ότι έχεις καλό αυτοκίνητο./Γ.Δαμασιώτης
- Ε,μα έγώ έχω και λεφτά, μεθαύριο τ΄αλλάζω , παίρνω καλύτερο.

Το αυτοκίνητο όμως δεν παίρνει μπροστά.

- Να κατέβω να σε τσουλίσω;
- Εγώ έχω λεφτά παιδί μου, θα κατέβω να πάρω ταξί./Β.Αυλωνίτης

Επειδή όμως χάνει και το ταξί..

- Δε βαριέσαι.Εγώ έχω λεφτά, πηγαίνω και με τα πόδια ./Β.Αυλωνίτης