Εθνικισμός και τοπωνύμια

Αναδημοσίευση από : "Πόντος και Αριστερά"

Κάθε πόλη , κάθε τόπος έχει τον δικό του χαρακτήρα, την δικιά του ταυτότητα.
Ιστορίες, μύθοι, θρύλοι, δοξασίες που έχουν υπάρξει και δημιουργηθεί στο διάβα των αιώνων γύρω από το όνομά του.
Το όνομά του είναι η ψυχή του. Αν του πάρεις το όνομα του παίρνεις την ψυχή.
Ας κάνουμε λοιπόν μια βόλτα στα κοντινά μας Βαλκάνια και στην Ανατολή, μέσα από παλιές καρτ ποστάλ του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα, παρατηρώντας τις διαφορές των τοπωνυμίων που οι κατά τόπους εθνικισμοί επέβαλαν.
Είναι όμως μερικές ιστορίες που αντιστέκονται και επιμένουν.
Πως αλλιώς να πεις : “ Πέντε χρόνια δικασμένος μέσα στο Γεντί Κουλέ” ή
κεράσια Βοδενών ή
“Γεντι Κουλέ και Θεραπιά, Ταταύλα και Νιχώρι”

Για πόσο ακόμα άραγε… Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την Αθήνα.

Vue d’ Atina μας πληροφορεί η κάρτα. Πολίχνη στην εσχατιά της Βόρειας Μ. Ασίας κοντά στα σύνορα με την Γεωργία. Σήμερα Pazar.

Κατηφορίζοντας δυτικά φτάνουμε στα:

Vue panoramique de Platana. Now days που θα λέγαμε : Akcaabat.

Ε, σε μερικά λεπτα με το αυτοκίνητο και φτάσαμε Souvenir de Trebizonde.

Δύσκολη και μακρόσυρτη λέξη το Trebizonde. Για αυτό και σήμερα Trabzon να βολεύεται ο ντόπιος πληθυσμός.

Ένας διπλός τούρκικος, το εξαιρετικό επιχώριο χαβίτσι και δρόμο …

Μακρύ το ταξίδι και πρέπει να βιαστούμε.Souvenir de Kerassounde. Άλλη μια δύσκολη λέξη . Giresun να ξεμπερδεύουμε. Ένα κιλό με τα καλύτερα λεπτοκαρυα (αλλέως φουντούκια) του κόσμου και…
Μετά από δυό ώρες ταξίδι επι τέλους και κάτι που δεν άλλαξε. Souvenir de Samsoun for ever. Τώρα για το eglise μια άλλη φορά …
Παρομοίως for ever και το Souvenir de Sinope. Για ένα e , δεν χάθηκε ο κόσμος (Sinop).
Και φτάνουμε με το ατμόπλοιο επιτέλους στα στενά και κατηφορίζουμε το Souvenir de Bosphore. Συγγνώμη Bogaz ήθελα να πω και μου ξέφυγε. Αν σας πάρει ο δρόμος προς τα κει, μια βόλτα στο Bogaz μέχρι τα Therapia ή Tarabia επί το πλέον συγχρονον (με στάση στο εστιατόριο του Αλέκου στο Νιχώρι ή Υenikoy αν προτιμάτε, για καλή παλαμίδα και ρακί)είναι ότι πρέπει. Μην ακούτε τον Αλκίνοο(“θέλω να πιώ όλο το Μπογάζι”) ήπιε-ήπιε έσκασε αλλά κάτι έμεινε. Το εξαίσιο τοπίο μας βρήκε εντελώς απαράσκευους μέχρι που κατεβήκαμε από το καϊκι. Souvenir de CONSTANTINOPLE. Χμμ…Δεν είχαμε καιρό να σκεφτούμε το πως και το γιατί… ISTANBUL.

Αμέσως πήραβε το άλλο καραβάκι , λίγο μεγαλύτερο από αυτό του Μπογαζίου, για τα Ανταλάρ. Vue de Prinkipo -Promenade de cafes και Vue de Halki εναλλακτικώς και αντιστοίχως Buyukada και Hebelyada.


Τώρα πως τους ήρθε όρεξη για θέατρο μετά από έναν περίδρομο καλκάνια και άλλο τόσο yesil efe raki δεν ξέρω. Βιαστικά πίσω να προλάβουμε το αεροπλάνο , τσεκ ιν , ζώνη άουτ, κλπ με τα πολλά προσγειωθήκαμε στο Smyrne . O ταξιτζής Izmir καταλάβαινε και το Theatre de Smyrne ούτε ήξερε που βρίσκονταν.Δικαίως γιατί και εμείς “αργότερα” μάθαμε ότι σημερα δεν βρίσκεται στην θέση του. Το theatre de Smyrne…ναι…
Επιλογή άλλη δεν είχαμε, στην παραλία για καραβάκι για απέναντι (καρσί). Κόσμος πολύς στην παραλία, συνωστισμός ένα πράμα ξέρετε εσείς.., με τα πολλά ανεβήκαμε και φτάσαμε. Codrelio ή για να το καταλαβαίνουν καλύτερα (καθότι απέναντι-καρσί)οι εξ ανατολής ελθόντες Karsiyaka.
Δεν το πιστεύαμε αλλά τελικά υπήρχε πτήση για να αλλάξουμε ήπειρο. Souvenir d’ Andrinople. Έβρεξε πολύ στην Βουλγαρία και κατέβασε πολύ νερό ο Έβρος , μέχρι μέσα στο Edirne έφτασαν τα νερά. Το αποδεικνύει και η καρτ ποστάλ για του λόγου το αληθές.
Κάποιος είχε την ιδέα να ανηφορίσουμε για Anhialo και Philipople αλλά η πρότασή του απορίφθηκε ως μη ρεαλιστική και έτσι αλλάξαμε ρότα. Dedeagatch, και Δεδέ αγάτς γιατί το Αλεξανδρούπολις μας προέκυψε αργότερα.
Στον δρόμο μας ήταν άλλωστε σταματήσαμε για ένα καλό σουτζούκ λουκούμ στην Gumurtjina (βουλγαριστί τε και τουρκιστί ) Κομοτηνή επί το ελληνικότερον.
Δεν μπορούσαμε να μην δοκιμάσουμε και τα ονομαστά καπνά της Xanthi . Δεν ήταν καμιά γνωστή μάρκα (μάλλον για ξένη επένδυση επρόκειτο) όπως τα BF που παράγονται σήμερα στην Ξάνθη αλλά δεν βαριέσαι…
Οι Καρβαλιαλήδες δυστυχώς ακόμη ευρίσκοντο στην Καπαδοκία και δεν είχαν δημιουργήσει την Νέα Καρβάλη (εκεί κοντά στο Cavalla )και προφανώς δεν υπήρχαν οι ονομαστοί και σε όλο τον κόσμο ξακουσμένοι (όχι γεια σου Προύσα παινεμένη…) κουραμπιέδες ΙΩΣΗΦΙΔΗ. Τα φρέσκα γοφάρια της Καβάλας όμως με το απαραίτητο ουζάκι μας αποζημίωσαν δεόντως.
Ο δρόμος δια το Drama ήταν Δράμα αλλά δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε το ταξίδι.
Άλλωστε έπρεπε να περάσουμε και από τα Σέρρας ή Σέρρες για τους χαμουτζήδες για τον εξαιρετικό ακανέ Ρούμπου παρακαλώ. Serres το λοιπόν κι αν σας ρωτήσουν απ’την πρώτη αν είστε να ξύνετε ότι ο καθείς έχει.
Ααυτός είσαι ρε καρντάσι. Ήπιαμε τα νερά μας, -Πιάσε τώρα και μερικές μπουγάτσες μια με τυρί από το τύπου Gruss aus Salonich και άλλη μια κρέμα τύπου One record of Salonica. Εδώ στην Σαλονίκη βρε παιδί μου είναι αλλιώς τα πράματα. Τρως και πίνεις αυτό που θέλεις. Παραγγέλνεις λεμονάδα και πίνεις λεμονάδα , τέλος..
Όπως αν πας σε μανάβη των Αθηνών και του ζητήσεις κεράσια Εδέσσης θα σε κοιτάει σα χάνος ή στην καλύτερη περίπτωση σα γαύρος στα μάτια και θα σου πει δεν έχω. Ενώ αν ζητήσεις Βοδενών (Vodena στην γενική) κάτι μπορείς να πετύχεις. Κρατάει ακόμα αυτή η κολώνια.

Βέροια, Veria , Karaferia (εκείνο το οι στο -ροια πως προέκυψε δεν ξέρω..)και από Κοζάνη δεν προλαβαίναμε να πάμε(σαφράν είχαμε πάρει από την Σαφράνπολη, ξέχασα να σας το πω..). Το έγραφαν και Kozan
αλλά εμείς καταλήξαμε στην Φλώρινα. Florina: Vue generale Είχαμε κλείσει και μια καλή πανσιόν εκεί κοντα για το τέλος του ταξιδιού. Ξεροί πέσαμε στα κρεβάτια χωρίς τα παπούτσια να βγάλουμε. .
-Ρε μαλάκες μια που ήρθαμε ως εδώ δεν πάμε αυριο Μοναστήρι ?
-Δεν μας χέζεις ρε νταλάρα που θα τρέχουμε σε μοναστήρια.
-Όχι ρε μαλάκες σε μοναστήρια αλλά στο Monastir
-Ααααα στο Monastir. Μάλιστα……